ﺿﺮﺏ ﺍﻟﻤﺜﻞ
ﺍﯾﺸﺎﻻ ﺻﺪ ﻭ ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ
ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﺎﺳﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺍﺯ ﺳﯽ ﺭﻭﺯ ﻣﺎﻩ ﻧﺎﻣﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ؛ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ ﺍﻭﺭﻣﺰﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺷﺶﺭﻭﺯ ﭘﺴﯿﻦ ﻧﺎﻡ ﺷﺶ ﺍﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﯾﯿﻦ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻧﺎﻡ ﺭﻭﺯ ﻭ ﻣﺎﻩ ﯾﮑﯽ ﻣﯽﺷﺪ، ﺟﺸﻦﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻣﯽﺩﺍﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﺳﺎﻝ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ۳۶۵ ﺭﻭﺯ ﻭ ۶ ﺳﺎﻋﺖ ﻭ ﺍﻧﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺍﯾﻦ ۶ ﺳﺎﻋﺖ، ﺩﺭ ﻫﺮ ۴ ﺳﺎﻝ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ۳۶۶ ﺭﻭﺯﻩ ﮐﺒﯿﺴﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮﯾﻢ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﯾﯿﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪﺟﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ، ﻫﺮ ۱۲۰ ﺳﺎﻝ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ﺭﺍ ۱۳ﻣﺎﻫﻪ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﮐﺎﺭ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺎﻣﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﺳﺮﺧﻮﺷﯽ ﻣﯽﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻧﺪ ا
ﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻫﻢ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼﮐﺴﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ۱۲۰ ﺳﺎﻟﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻮﯾﺪ، ﺷﻨﻮﻧﺪﻩ ﺑﯽﺩﺭﻧﮓ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ «ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ۱۲۰ﺳﺎﻝ* ﺭﯾﺸﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﻧﮑﺘﻪ ﺩﺍﺭﺩ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﻡ *۱۲۰ ﺳﺎﻝ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺷﯽ ﺗﺎ ﺁﻥ ﯾﮏ ﺳﺎﻝ ۱۳ ﻣﺎﻫﻪ ﻭ ﺁﻥ ﻣﺎﻩ ﻭﯾﮋﻩ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﯽ *