بِسمِ الله الرَحمنِ الرَحیم
گرسنگی
یکی از راه های تصفیه روح و تهذیب نفس که زمینه شهود را فراهم می کند و در عرفان به آن توصیه می شود، جوع و گرسنگی است البته جوع معتدل و سودمند نه مفرط و زیان بار
در تعبیرات اخلاقی اسلام آمده است “مَا مَلَأَ آدَمِیٌّ وِعَاءً شَرّاً مِنْ بَطْنِه ” انسان هیچ ظرفی را به بدی ظرف شکم پر نکرده است شکم که پر شود راه فهم مسدود می شود و انسان پر خور، هرگز فردی تیز فهم نخواهد بود و هرگز به اسرار و باطن عالم پی نخواهد برد ”(بحار الأنوار(ط – بیروت)، ج ۱، ص ۲۲۶)
در حالات امیر مؤمنان (علیه السلام) نقل است که حضرت روزی به باغبانش فرمود غذایی داری؟ عرض کرد غذای ساده ای دارم که شایسته شما نیست حضرت از آن غذا میل فرمود و سپس خطاب به شکم خود گفت “شکمی که با این غذای ساده سیر می شود، بدا به حال کسی که شکمش وی را به آتش ببرد ”(مستدرک الوسائل،ج۱۶،ص۳۳۰ ۳۳۱)
پایگاه اطلاع رسانی حوزه