امام حسین مناجات امام حسین
نوکرِ درباری‌ام ؛ دربار ، مأوای من است
زیر سقف عرشی هیئت فقط جای من است
نان خورِ ارباب ، با ارباب همسفره شده
این هم از رعیت نوازی‌های آقای من است
نسبتم با شاه ؟ ؛ او آقاتر از این حرف‌هاست
بچه‌ی این خانه‌ام ؛ ارباب ، بابای من است
هر چه آقایم بگوید ؛ هر چه که باشد قبول
«چشمِ» بی چون و چرا تفسیر تقوای من است
«مَن مَنم» را در حریم نوکری «مِن مِن» بخوان
اصلا اینجا «هیچ بودن» اوج معنای «من» است
بی سوادم ؛ می‌نویسم عشق، می‌خوانم حسین
«حا و سین و یا و نون» کل الفبای من است
غیرِ جمعِ نوکرانِ او نرفتم هیچ جا
روز محشر سربلندم ؛ شاهدم پای من است
ابر رحمت قطره قطره می‌خرد اشک مرا
بارشش در خشکسالی‌های فردای من است
آرزوهایم فقط یک جا خلاصه می‌شوند
«کربلا» رویای قصر آرزوهای من است
هر کسی حاجات خود را گفت و از آقا گرفت
«نوکر ارباب ماندن» هم تقاضای من است
شاعر
رضا قاسمی
اشعار ناب آئینے