بِسم اللّه الرَحمنِ الرَحیم
دنیا آخرت
به دنیاتوجه کرده آخرت رارهاکرده اند،آب زلال راترک کرده دنبال آب گل آلودرفته اند گویامیبینم فاسق آنهاباناپاکی آشنا وباآن مانوس ودوست شده وباناپاکی همنواگردیده است
کارآنان درناپاکی به جایی رسیده که استخوانهای آنهابا آن رشدپیداکرده واخلاق آنان رنگ فسادگرفته است درحقیقت مانندآب سِیلی شده اند که این سووآن سوحمله میکندوازغرق کردن این وآن باکی نداردویامانندآتشی شده اندکه درچوب های نازک بیفتدازسوزاندن هیچ چیزباک ندارند
کجاهستندآن افکاری که باچراغهای هدایت روشن میگردندوکجاهستندآن چشم هایی که به پایگاههای پرهیزکاری چشم دوخته اند؟
کجاهستندقلبهائی که بخدابخشیده شده اند؟وکجاهستندکسانی که کمربرای فرمانبرداری ازخدابسته اند؟
نهج البلاغه امام علی(ع)